De kelderpissebed is een van de meest voorkomende pissebedden in West-Europa, met uitzondering van het Middellandse-Zeegebied. Hij is grijs, maar meestal met enkele lichte vlekjes, glad (de jongen zijn echter iets ruwer) en hij glimt een beetje. Sommige diertjes zijn echter fel gekleurd. Vooral blauwpaarse diertjes worden wel eens gezien. Deze zijn ziek. Ze hebben het Iridovirus. Zo'n drie weken na de infectie worden ze pimpelpaars en een week later zijn ze dood. De kelderpissebed is ook onze grootste gewone pissebed met een lengte tot zo'n 16 millimeter. Hij leeft van rottend plantenmateriaal. Slechts een heel enkele keer worden levende planten aangetast. Zoals alle pissebedden is het een nachtdiertje, dat je overdag op donkere en vochtige plekken kunt aantreffen: diep in humus, onder stenen en stukken hout op de grond en in vochtige kelders.



Hij lijkt vaak sterk op de ruwe pissebed. Die is echter ook als volwassen dier ruwer, grijzer, vaak zonder kleurige plekjes, en net iets kleiner. Beide dieren hebben dezelfde levenswijze en beide kunnen op dezelfde plekken worden aangetroffen, vaak in elkaars gezelschap.

Op de onderste foto beide soorten bij elkaar. Het dier bovenin de foto is een kelderpissebed. Hij glimt een beetje en heeft minder bobbels dan beide dieren onderin. Dat zijn dan ook allebei wat merkwaardig gekleurde ruwe pissebedden: ze glimmen niet en hebben duidelijke bobbels op de schaal.